Kendimizi uzay boşluğuna bıraksak nasıl bir ölüm bizi bekler?

[Nergiz Kaplan]

Olmaz ya; cinnet geçirip, çırılçıplak soyundunuz..

Çıktınız uzay istasyonunun balkonuna, “lanet olsun atom fiziğine” dediniz intihar ediyorsunuz kendinizi uzay boşluğuna bırakıp..

Boşluk deneylerinde (vakum ortamı) kullanılan kobayların 15 saniyeye dek bilinçlerini yitirmedikleri gözleniyor. 15. saniyede bilinç yitiriliyor, yaklaşık 2 dakika içerisindeyse geri dönülemez hale gelip ölüyor canlı.. Kazara vakum ortamına maruz kalmış insanlarda bilinç yaklaşık 9 saniye açık kalıyor.

Basınçsız ortamda derinize yakın yerdeki sıvılar buharlaşacaktır. Terlemenin vücudumuzu soğutmasıyla aynı mantıkla çalışan bir etki bu. Hafifçe soğuk hissedeceksiniz.. Sonbaharda ceketsiz çıkmış kadar ama birden buz kesmeyeceksiniz. Zira uzayın ortalama madde yoğunluğu santimetreküp başına bir atom olarak ölçülmüş. Bu ısı transferini imkansızlaştırır, ısınızı transfer edeceğiniz hiçbir şey olmadığı için etrafına ışıma yoluyla enerji yayan minnak çaplı bir güneş olursunuz.

Sonra? Sonrasında iki durum var: ya ciğerleriniz patlar, ya da vücudunuzda gaz odacıkları oluşur ama Hollywood filmlerindeki gibi güm diye bin parçaya da bölünmezsiniz.

Neden?

Eğer ağzınız kapalıysa ve ani basınç yokluğunda ciğerlerinizdeki havanın çabucak çıkacağı bir kanal yoksa, ciğerleriniz parçalanır. Bu ne demek? Uzay boşluğuna düşerseniz ağzınızı açık bırakın demek. (kıçınıza tıpa takıp gezmediğinizi varsayıyorum, o durumda karın zarınız bağırsaklarımızdaki gazın basıncıyla patlar ve ortalığı gerçek anlamda b.k götürür. Ya da tıpa gevşekse tıpayı fırlatırsınız, bu da uzay boşluğunda ciddi bir itme kuvveti verir, minnak çaplı bir roket olursunuz. 

Vücudunuzdan ayrılmayan sıvılar uzaydaki vakum etkisiyle küçük odacıklar oluşturur. Kanınız tamamen buharlaşmaz ama damar yollarında da küçüklü büyüklü gaz balonları oluşur. Kan dolaşımı imkansız hale gelir.  

Sonra?

İnsan vücudu yaklaşık 600 watt’lık kızılötesi ışıma yapıyormuş, vücudumuzdaki doğal radyoaktif elementlerin saniyede 1 microremlik ışımasını ihmal edersek. Yani ışıma yoluyla saniyede 600 joule enerji yayıyorsunuz. (Peki gündelik hayatta neden hemen soğumuyoruz?

Zira başta güneş ve diğer ısı kaynakları bizi ısıtıyor.) 70 kiloluk, 37 derece / 310 kelvin vücut sıcaklığına sahip bir birey olduğunuzu düşünelim. Uzaydaki radyasyonun sıcaklığı olan 3 kelvine / -270 celsiusa (uzay boşluğunun sıcaklığı) düşmeniz için ne kadar zaman geçer?

Matematiksel hesabı uzun, okuyucuyu sıkmayayım. Sonuç: Dünya gün’ü olarak, yaklaşık 1.5 gün.. (Tabii bu iş bu kadar basit değil. Işımamız vücudumuzdan homojen şekilde gerçekleşmiyor ve ısımız düştükçe ışımamız da düşüyor. Üstelik 600 watt değerini basit bir google aramasında karşıma çıkan ilk sonuca göre verdim. O yüzden hesap çok isabetli değil.)

Yine de, anında buz gibi olmayacağımızı, öldükten sonra cihanı bir tebessüm sıcaklığıyla ısıtmaya devam edeceğimizi net bir şekilde söyleyebiliriz.