Endüstriyel tarım hayvanlar üzerinde olumsuz bir etkiye mi sahip?

[Biyolokum]

Tarım ve sanayi devriminden sonra Homo sapiens hümanist dinler tarafından ilahlaştırılırken, çiftlik hayvanları acı ve üzüntü hissedebilen canlılar olarak görülmemeye ve makine gibi muamele görmeye başlamıştı. Hayvanlar tüm yaşamlarını üretim bandının önemsiz bir çarkı olarak geçiriyorlar. Sanayi onları sağlıklı ve iyi besleyerek hayatta tutsa da, bu hayvanların sosyal ve psikolojik ihtiyaçlarına özen gösterilmiyor.

Örneğin tavukların çok karmaşık dürtülerden ve davranışsal ihtiyaçlardan oluşan dünyaları vardır. Çevrelerini keşfetmek, yiyecek toplamak, sağı solu kurcalamak ve yuva yapmak gibi çok sayıda güçlü istekleri vardır. Ama yumurta endüstrisi genellikle her biri 25 cm’ye 22 cm’ lik kafeslere dörder adet tavuk sıkıştırmıştır. Tavuklar yeterince iyi besleniyor olabilirler ama davranışsal ihtiyaçlarını yerine getirmek bir yana kanatlarını bile çırpamıyorlar. Bu hayvanların fiziksel acı hissettikleri gibi, aynı zamanda duygusal olarak da acı çektiklerini bilim insanları ortaya koymuştur.

1950’lerde Amerikalı psikolog Harry Harlow yaptığı çalışmasında yeni doğan maymunları kullanmıştır. Annelerinden ayrılan maymunlar sahte annelerin olduğu kafeslere konulmuştur. Harlow her kafese biri süt şişelerinin yerleştirildiği metal, diğeri süt bulunmayan ama maymuna benzeyen kumaşla kaplı olan iki sahte anne yerleştirmişti. Yavru maymunlar her ne kadar metal anneden süt emseler de kumaş olan sahte anneyle yakınlık kurup, onunla daha çok vakit geçiriyorlardı. Daha sonra yapılan çalışmalar da tüm memelilerde hatta kuşlarda da benzer şekilde olduğunu göstermiştir. Endüstriyel tarımın trajik yanı, hayvanların görünürdeki ihtiyaçlarıyla ilgilenirken duygusal ihtiyaçlarının göz ardı edilmesidir.

kaynak 1, kaynak 2